17 juli 2016 Geschreven door: Henk Veenendaal
Column SE AUGUSTUS ‘16
Pikgevoelig
Het nadeel van winkels zoals de onze is dat wij nogal wat spullen in huis hebben die heel veel mensen willen hebben maar niet altijd willen of kunnen betalen. Een nadeel is dan dat wij alles netjes presenteren zodat iedereen op die manier in de gelegenheid is om alles zo goed mogelijk te kunnen bekijken. Ziedaar het probleem, er zijn altijd mensen die dan de verleiding niet kunnen weerstaan en zonder betalen de winkel uit proberen te lopen met het betreffende artikel onder de arm, uiteraard! Hier zijn wij ons zeer van bewust en daarom proberen wij uiteraard om dit zoveel mogelijk te voorkomen. Echter, ook bij ons vindt diefstal helaas regelmatig plaats. Het boevengilde is dan ook zeker niet kieskeurig, het gaat van helmen, kettingsloten, losse onderdelen (die mooi gepresenteerd op een prachtige wand hangen!) naar flessen olie, kleding en zelfs tot aan onderdelen die van nieuwe scooters gestolen worden toe! Reden voor ons dus om op zowel opvallende als onopvallende manieren onze spullen tegen dit soort narigheid te beschermen. Hier gaan we steeds verder in, zelfs onze ‘demo’ en ‘leen’ voertuigen zijn tegenwoordig allemaal voorzien van Scoot Secure anti diefstal transponders zodat we onze voertuigen kunnen lokaliseren en vervolgens, indien nodig, kunnen terughalen! Dat ook het boevengilde steeds weer wat nieuws verzint werd ons laatst weer eens duidelijk. We kregen toen te maken met een, voor ons, hele nieuwe manier van diefstal, althans dat probeerde iemand.
Er kwam een onbekend iemand van middelbare leeftijd de winkel binnen lopen die rechtstreeks naar de kleding afdeling ging. Vervolgens pakt hij uit de stelling met regenkleding een jas en een broek waarmee hij direct naar de kassa kwam. Ik had de bewuste klant binnen zien komen en vanaf het moment dat hij binnen was niet meer uit het oog verloren. Ik had dus gezien dat deze meneer niets bij hem had toen hij binnenkwam en al zijn bewegingen kunnen volgen. Ik dacht nog, ‘die weet het snel’ en verwachtte dat hij het regenpak bij mij aan de kassa wilde gaan betalen maar niets bleek minder waar. Toen ik vroeg waar ik hem mee kon helpen stak hij een verhaal af dat hij vorige week dit regenpak bij ons had aangeschaft en dat de maat achteraf toch niet helemaal goed was en dat hij inmiddels via internet een ander regenpak had gekocht. Dat eerste pak, bij ons gekocht, had hij dus niet meer nodig en hij wilde graag zijn geld terug !? Zijn geld terug? Ja, echt…, zijn geld terug! Ik dacht nog…, die man is knettergek! Ik zie hem met niks binnenkomen, alle spullen bij elkaar pakken en nu met een stalen gezicht roepen dat hij zijn geld terug wilde hebben! Veel gekker moet het toch niet worden! Nadat ik mijzelf binnen een halve seconde weer had herpakt vroeg ik hem vervolgens naar zijn aankoop bon die hij natuurlijk niet bij zich had. Ik zei dat ik hem zijn geld wel terug wilde geven maar dat ik dan een aankoop bon moest hebben om het e.e.a. terug te kunnen boeken. Een hele discussie volgde. Europees gezien hoefde hij geen bon te kunnen overleggen en nog een heleboel andere argumenten waarom ik toch echt verplicht was om zijn geld terug te betalen. Om een einde te maken aan deze volledig zinloze discussie stelde ik tenslotte voor om dan de politie maar te bellen zodat wij op die manier de boel konden gaan oplossen. Dat was voor hem het signaal om de winkel te verlaten wat hij dan ook onder luid protest deed. Hij liet de regenkleding op de balie liggen en beloofde terug te komen met de door mij gevraagde aankoop bon.
U begrijpt het al, deze ‘klant’ heb ik gelukkig nooit meer in de winkel gehad!