16 februari 2019 Geschreven door: Wilfred Hermans
Interview met Henk & Emmy voor EO Visie
Henk en Emmy runnen samen een motoren- en scooterzaak, én zijn dit jaar 25 jaar getrouwd. Samen leven en werken, ze zouden niet anders willen. “Klanten gooien bij haar soms binnen vijf minuten hun hele ziel en zaligheid op tafel.”
Henk (49): “Ze zeggen weleens: als man ben je het hoofd van het gezin, maar Emmy is het nekkie waar alles om draait. Daar komt het wel op neer.
Toen we net begonnen, wisten we op maandag soms niet of we aan het eind van de week onze rekeningen konden betalen. Waar zijn we aan begonnen, dachten we. Op die momenten hadden we veel aan ons geloof, we konden het samen bij God brengen.
Vrienden verklaren me voor gek, die moeten er niet aan denken om met hun vrouw te werken. Maar ik zou niet anders willen. We hebben laatst eens laten onderzoeken waarom we zo goed kunnen samenwerken; onze persoonlijkheden blijken nogal te matchen. Wat ik begin, maakt Emmy af, we hoeven elkaar maar aan te kijken om te weten hoe laat het is. Tegelijk kunnen we heel goed ruzie maken. Over alles, zelfs over hoe ik loop. Als ik druk ben, ga ik voorover lopen. Ook vindt ze dat ik soms te snel wil. Kijk, je hebt het hier soms over vijftienduizend euro alsof het niks is. Maar ik kan zo enthousiast zijn dat ik niet snap dat iemand niet kan beslissen. Je vindt ‘m mooi, je wil dat ding hebben, klap erop! Emmy is wat menselijker, die begrijpt dat mensen er soms jaren voor moeten sparen.
Emmy kan dwars door mensen heen kijken. Klanten gooien bij haar soms binnen vijf minuten hun hele ziel en zaligheid op tafel. Een mensenkennis, daar word je niet goed van.
Qua productkennis hoef je haar niets wijs te maken, en ondanks dat ze niet groot is, staat ze haar mannetje. Maar als ontevreden klanten richting haar onredelijk doen en ik ben in de buurt, berg je dan maar. Dan kom ik ertussen.”
Emmy (47): “Eigenlijk zijn we vijftig jaar getrouwd, hè. We zijn vierentwintig uur per dag samen, dus die tellen we dubbel. We zijn echt maatjes en dat is in onze situatie ook wel nodig.
Zodra hier iemand binnenkomt, weet ik of het een Henk- of Emmyklant is. Stuiteren ze meteen de kledinghoek in, dan gaat Henk ze niet helpen, vindt ‘ie verschrikkelijk. Als na een paar zinnen blijkt dat iemand verbaal sterk is, kan Henk dat weer beter aan dan ik. Ik geniet van de producten die we hier verkopen, maar ik ben vooral gastvrouw; zetten ze hier morgen trouwjurken neer, dan vind ik ’t ook goed – als het maar met z’n tweeën is! Henk rijdt al zijn hele leven motor en is duidelijk de betere verkoper. Hij zal niemand appels voor peren verkopen, ook vanuit onze geloofsovertuiging niet, maar hij verkoopt een Marokkaan nog een Bijbel, bij wijze van spreken.
Henk is een spontane lieverd. Maar zet je honderd mensen op een rij, dan kan hij met drie van hen niet door één deur. Dusdanig dat ik plaatsvervangende schaamte heb, want dan merk je het gelijk. Conflictjes? Die hebben we weleens, ja. Over dat Henk prima voor zichzelf zorgt, makkelijk geld voor zichzelf uitgeeft of met vrienden een weekend weggaat. Hij gunt dat mij ook, maar voor mij gaan man en gezin voor. Misschien is dat moeder eigen…
Wij zijn hele dagen samen, al spreken we elkaar door de drukte soms nauwelijks. Maar ondertussen knuffelen we echt wel, hoor. En dan maakt ‘t niet uit wie erbij staat.”
Geplaatst in EO VISIE geschreven door Wilfred Hermans foto Jorik Algra